Tunus

Nüfus:  11,304,482

Yüzölçümü:  163,610 km2

Din :  İslam (Sünni)

Diller: Resmi dili Arapçadır. Berberice konuşan bir azınlık da mevcuttur.

Başkent :  Tunus, Nüfusu: 1 056 247

Sınırları :  Batısında Cezayir, doğusunda Libya ve Akdeniz, Kuzeyinde de Akdeniz yer alır.

İklimi :  Tunus’ta bariz bir şekilde Akdeniz iklimi hüküm sürer. Yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve bölgeye göre az veya çok yağışlıdır. Yağmurlar sonbahar ortasında başlar ve ilkbaharın ortasına kadar devam eder. Güneye inildikçe yağmurlar azalır ve iklim düzensizleşir. Kışın sıcaklık 0°C altına düşmez. Yazın 40°C’ye kadar çıkar. Sıcaklık denizin etkisine bağlı olarak değişir ve kıyılar iç kesimlere göre daha serindir.

Doğal Kaynaklar: Tunus’un % 43’ü bozkır ve çöl, % 6’sı ormanlarla kaplıdır. Tunus’un önemli yeraltı zenginlikleri fosfat, demir, petrol, kurşun ve çinkodur. Ülkedeki fosfat yatakları, Afrika’nın en büyük rezerv noktalarındadır. Petrol rezervleri bakımından kıta ülkeleri arasında beşinci sırayı, doğal gaz kaynakları bakımından ise dördüncü sırayı alır.



Tunus, Fenike kökenli Kartaca Uygarlığıyla anılır. Kartacalılar, Sicilya ve İspanya'ya kadar koloniler kurmuşlardır. Yeni kurulmakta olan Roma İmparatorluğu için ilk gerçek tehdit olmuşlardır. Ama Pön Savaşları sonucu yenilip Tunus'tan sürülmüşlerdir. Roma egemenliğinde Afrika Eyaleti olarak yönetilmiştir. Başşehir Tunus 1574 yılına kadar tekrar Hafsi Hanedanlığının elinde kaldı. Bu arada Barbaros Hayreddin Paşa ve Turgut Reis 1556’da Gafsa’yı, 1558’de Kayrevan’ı ele geçirdiler. Tunus’un doğu ve güney sahilleri Türklerin eline geçti. Cerbe Adası deniz üssü olarak kullanıldı. Barbaros Hayreddin Paşa, İspanya’daki Endülüslü Müslümanlardan 100.000 kadarını kurtararak Kuzey Afrika’ya getirdi. Nihayet 1574’te Uluç Ali Reis ile Sinan Paşa, Tunus şehrini (Halkul-Vad Kalesini), ele geçirmek suretiyle bütün Tunus, Osmanlı Devletinin bir eyaleti haline geldi. 1881'de Fransa ile yapılan Bardo antlaşması ile bu ülkenin himayesine girmiştir. 1956'da Fransa'dan bağımsızlığını kazanan Tunus 1957 ile 1969 arası başbakanlık makamını kaldırmıştır.
Tunus, Arap Baharının ardından çok partili demokrasiye geçen ilk ülkedir. 23 Ekim 2011 tarihinde ilk seçimi En Nahda'nın kazanmasını ardından ülkede rejim tartışmaları başladı. Tunus halkı, İslamcıların yapısal değişiklik girişimlerine karşı yoğun sokak gösterileri düzenledi. En Nahda, diğer Arap ülkelerine göre daha eğitimli bir nüfusa, güçlü bir orta sınıfa ve sendikalara sahip olan Tunus'ta 2011 seçimlerini kazanmasına rağmen iktidarın tamamını elde edemedi.
Tunus genel olarak bir tarım ülkesidir. Ülke topraklarının %55'i tarıma elverişlidir. Ancak bu alanın % 35'i ekilebilir topraklardan oluşmaktadır. Tunus, zeytincilikte dünyadaki ilk 10 ülkeden biridir. Sanayi faaliyetleri pek gelişmemiştir. Ancak deri, kâğıt, gıda, elişi gibi hafif sanayi kollarının önemli etkinliği vardır. Bunun yanı sıra, petrol, selüloz, çelik, elektrikli ev aletleri üretimi de bulunmaktadır.



TARİHİ ve TURİSTİK YERLER:

Tunus: Ülkenin başkentidir. Tunus şehri sınırları dışında bulunan ve Tunus'un etrafında şehirleşmiş metropoliten varoşları ile birlikte Tunus şehri "Büyük Tunus" olarak anılmaktadır. 2004 yılı verilerine göre nüfusu belediye sınırları içinde nüfusu 728,453 kişidir. "Büyük Tunus" metropoliten bölgesinin nüfusunun ise yaklaşık 2.7 milyon olduğu tahmin edilmektedir.
Tunus şehri merkezi "Tunus Körfezi" adı verilen büyük bir Akdeniz körfezi yanında bulunan bir deniz kıyısı gölü olan "Tunus Gölü" ile şehrin antik deniz limanı olan "La Goulette (Halk ul-Wad)" arkasındadır. Şehir sahil kıyısı ovası ile bu ovayı çevreleyen tepelere yayılmıştır. Şehrin çekirdeği antik Arap tipi eski gayet dar "suk" adı ile anılan sokaklarla dolu "medina" adı verilen iç şehirdir. "Tunus medinası" UNESCO tarafından "Dünya Mirası" olarak kabul edilmiştir. Bu merkez iç şehir etrafında yine de antik asıllı olan Kartaca, "La Marsa" ve "Sidi Bou Said" varoş semtleri bulunmaktadır. "Bab el Bahr" veya "Porte de France" adı verilen sur kapısı ilerisinde "Ville Nouvelle" olarak adlandırılan modern Tunus şehri semtleri başlamaktadır. Bu modern Tunus (popüler medya ve turist kılavuzlarında) Paris'e atıfla "Tunus'un Champs Elsysees Bulvarı") adı verilen büyük ve geniş "Avenue Habib Bougiba" geçmekte ve bu bulvar etrafında çoğunluğu Fransız sömürgecilik döneminde yapılmış olan modern buyuk binalar ve apartmanlar şehrin eski yapıları ile karşılaştırılınca büyük bir tezat arz etmektedirler.
Bardo Mozaik müzesi dünyanın önde gelen mozik müzelerindne bir tanesidir ve kent içinde yer alır. Tourbet El Bey (Osmanlı Beylerbeyi aile mezarlığı), Kasbah Camisi, Zitouna Camisi ve Bab El Bahar da kentte görülebilecek yerler arasındadır. 

Kartaca Antik Kenti: Kartaca MÖ 814 yılında, Tunus yarımadasında kurulmuş olan bir Fenike kolonisidir. Kartaca, Fenike dilinde Kart-hadaşt yani "Yeni Şehir" anlamına gelmektedir.  Hem Antik Yunanistan hem de Roma İmparatorluğu'nun en büyük ticaret rakibi olan yerleşim Başkent Tunus'a yakın bir mesafede yer alır.
Kartaca kenti, kuzey - güney doğrultusunda uzanan bir burun ve körfez üzerine kurulmuştur. Kentin bu konumu, deniz ticareti için çok uygun bir liman sağlamış ve Kartaca'yı Akdeniz ticaretinde etkin duruma getirmiştir. Deniz ticaretine çıkan tüm gemiler, Sicilya ile Tunus sahili arasından, bir başka açıdan, Kartaca açıklarından geçmek durumundadır.
Kent içinde iki büyük ve yapay liman inşa edilmiştir. Limanlardan biri, Kartaca'nın 220 savaş gemisinden oluşan donanması için, diğer ise deniz ticaret filosu içindi. Surlarla çevrili bir kule, her iki limanı da kuşbakışı görmektedir.
Kent, 37 km uzunluğunda tek bir sur tarafından kuşatılmaktadır. Bu sur uzunluğu, dönemin pek çok benzer kentindekilerden daha uzundur. Esasen surların büyük bir bölümü sahili örtmektedir. Kartaca'nın deniz gücü göz önünde bulundurulduğunda bu surlar daha az gerekliydi. Surların 4 – 5 km'lik bölümü batıdaki kıstak boyunca uzanmaktaydı. Aslında bu kesimden bir saldırı pek olası değildir.
Kentte, büyük bir nekropolü, dini yapıları, pazar yerleri, kuleleri ve bir amfitiyatrosu ve dört parça, eşit ölçüde konut alanları bulunmaktadır. Byrsa adı verilen bir hisar, kabaca kentin ortasında yükselmektedir. Kartaca, Helenistik dönem'in en büyük kentiydi. Bazı tahminlere göre sadece dönemin İskenderiyesi daha büyük bir kenttir. Ayrıca endüstri öncesi dönemlerin en büyük kentlerinden biriydi.

Sousse: Tunus'ta bir kent ve turizm merkezidir. Şehir Akdeniz kıyısında, Hammamet körfezinde yer alır. Ortaçağ'dan kalma dar ve dolambaçlı sokakları ve sur duvarları ile çevrili Medine bölgesi UNESCO Dünya Kültür Mirası Listesinde yer alır. El Kantauni Limanı ve Büyük Cami kentte görülmesi gereken yerler arasında yer alır.



Tunus'tan ne alınır?
Tunus’tan alınabilecek ürünler, geleneksel el işi tekstil ürünleri, çömlekler, doğal yağlar ile yapılan parfümler, nargile, halı, bakır ve pirinç süs eşyaları gibi otantik eşyalardan oluşur. Doğal yağlarla yapılan kokular arasında yaseminli parfüm ülkenin ulusal kokusu olarak bilinir. Tunus'tan çeşitli hurmalar ve baharatlar da satın alabilirsiniz.

Tunus'ta ne yenir?
Tunus ülkesinde yemekler genellikle Osmanlı ve Fransız mutfaklarından etkilendiği için bazı yemekler hatta isimleri bile Türk mutfağındakilere çok benzerdir. Tunus mutfağını ayırt edici kılan öğelerden biri acıdır. Hemen her yemekte az ya da çok acının kullanıldığı görülmektedir.
Kuskus, kızarmış bir çeşit köfte olan Kefta, Ojja adlı yumurtalı güveç ve Tajine adlı güveç Tunus mutfağı denilince akla gelen yemekler arasındadır.
Tunus'un en popüler içeceği ise taze naneli, çaydır.



Gezginler için pratik bilgiler:
- Tunus'un yerel para birimi Tunus Dinarı'dır. Yanınızda Dolar götürerek yerel parayı Tunus'tan temin edebilirsiniz.
- Türk vatandaşları Tunus'a vize gerekmeksizin giriş yapabilirler.
- Ülkeye girebilmek için pasaport son geçerlilik tarihinin seyahat süresine ek olarak 6 ay daha geçerli olması gerekmektedir.
- Tunus'un elektrik sisteminde iki tip priz kullanılır ve bunlardan bir tanesi Türk elektrik sistemi ile uyumludur. Yanınızda herhangi bir adaptör bulundurmanız gerekmez.
- Pek çok Arap ülkesinde olduğu gibi pazarlık kültürü vardır. Ürün satın alırken söylenen rakama pazarlık payının da eklendiğini göz önünde bulundurarak pazarlık yapmanız önerilir. Satıcılar sizi dükkanlarına sokmak konusunda fazla ısrarcı olabilirler. Bu kültürel olarak yaygın bir uygulamadır.

FOTOĞRAFLAR

Bardo Müzesi - Tunus

Antoninus'un Hamamı - Kartaca Harabeleri

El Jem Amfitiyatrosu - El Jem


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder